Yeşil Yaprak Kuru Çalı

Yeşil Yaprak Kuru Çalı

Bir yanım yeşil yapraklarla doluyken 
Öbür yanım ise kuru bir çalı
Gözlerim de doluyor
Yanaklarım da kızarıyor
Utançtan değil ya,
Gömüldüğüm her yaştan arta kalan avuntulardan ileri geliyor
Derin bir iç çekmeden önceki hal, nasıl buzullar sarıyor ise
Siz de, yaşadıklarınızı anımsardınız bir bir,eminim
Ama benim gibi demeyeceğim,çünkü ben de "yokum" ki
Hem de her şeyi sarıp sarmalarken böyle "yokum" işte
Nasıl bir görünmez olduysam artık;
Tüm büyücülerden üstün olmam lazımdı tam da bu vakit.
Ama değilim.
Bir yanım yeşil yapraklarla doluyken 
Öbür yanım ise kuru bir çalı
Hala önümde bir yol var ise
Biliyorum,çok yalnızım
Bu dünyada her şey çift çift iken 
Doğum esnasında,yol da,ölürken de neysem, daima tek tek 
Ve dökülen bir yığın yanım ,bir yığın ben mecallerim var yanımda.
Şimdi büsbütün ne diye ümitsizlik içine gireyim,delirdim mi?
Ama hayır,delirmiş olsam yanımda binlerce ben parçası olmazdı...
İnsandan uzak- insana yakın ne var ise,sayısız bir sürü sevgi mi desem
Dost mu,aşk mı,kalabalık da olabilir,mutluluk da.
İçimden geldiği gibi yaşadığıma göre,mutluluk lordu benim.
Yine de ağlamak istiyorum,kendimden vererek bir parça ışıltı ile
Belki dünya bir parça aydınlık kazanırdı,o da mirasımdır, zengin olmak isteyene
Açıkça söylediğim her harf,her cümle bir işkenceden geçiyor,
ortalık  cellâd doluyken aksini düşünemeyiz,öyle değil mi çocuklar?
Bir yanım yeşil yapraklarla doluyken 
Öbür yanım ise kuru bir çalı
Ne desem çürüyüş hakimdi
Ve ben yeşil yaprak-kuru çalı, ölüyorum 
Örtün üstümü,herkes gelecek biliyorum
Ama yollar yine ayrı
Yine acı
Ancak yalnızız diyeceğiz çocuklar.

(Meral Meri)