Kaldırımlar
Kaldırımlar'da kaldı karalıklarım
Süzüldü eteklerin yüzüme
Loş ışıkların puslu aynamda
Kaldırımlar
Sen kadınım seslenirim yeniden
Aşk gel beni kuçakla diye
Duyulmamış dizler sunarım dudaklarına
Kaldırımlar
Bir tek fırtınalı arnavut kaldırımlar çözer beni
Sıra sıra dizilmiş nilüferler
Yatak odası penceresi önüne
Kaldırımlar
Kadıköyden duyulur kadınca sesler
Vapur düdükleri çınlar kulaklarımda
Kilise de ilahiler yükselir
Kaldırımlar
Her an yaşanmalı tadlar
Nergiz kokuları kalbimi yoklar
Duyulmamış şarkılar zihnimi okşar
Kaldırımlar
Kediler miyavlar
Köpekler kovalar bir serçe yavrusunu
Bozacı'lar boz diye inler
Kaldırımlar
Ah dili var her bir ucunda
Komşu kızı camda
Yakışıklı beyzadeler miskinlikte
Kaldırımlar
Ulu cami öteden beri hep içimizde
Mevlana söğleşide bu sabah
Gelde seveyim seni çocukça
Kaldırımlar
Kanlıcada bir kadın koşuyor öte yana
Galata geliyor çekilin yana
Bak hele şu deli konuşana....
___Meral&Meri__
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder