Bir mavi hayale bürünmüş sevgilim,
Gizlice kulağıma fısıldıyor:
"Seni seviyorum; sonbahar ezgisi kadar nazikçe"
Nereden geliyor bu güzel ses?
Dünyanın ucundaki sevgiden mi?
Çalılıkların arasında saklanan bir tavşandan mı?
Bahar kırlarında açmış çiçeklerden mi?
Uçurtmaların ucundaki sevinçlerden de olabilir,
Ya da kalbinin içinde bana ait her yerden yükselen bir şarkıdan da.
Evet,kesinlikle eminim ki, bunların bütününden gelen bir sesdi o.
Ancak aşkın sesi duyulabilir bir yola sevk edebilirdi beni;
Çünkü ruhumun cüreti de bu yüzden uçuşlara yeltenir.
Ve gökkuşağının içindeki bahçeye girdiğinden olsa gerek;
Her ağaç ,her çiçek,her insan,her hayvan
Sanki kainat delirmişcesine
Seviyordu herkes bir açlıkla birbirini.
Oh ne güzel ,bir yaşam çizgisi bu!
Gözüm daima bir nokta ile zaferlere yolcu.
Asla yorgun olmayacak kanaatimce.
Ancak bu kalp ,bu sevgi onun armağanı ile asla tükenmedikçe.
(Meral Meri)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder