Meral Meri /Yaşıyorken

Yaşıyorken ölümü düşledim; güzel güzel mi ölürüm, dedim-
Kötü kötü mü?
Şekline büründüm de giydim al renkli bir fistan.
Denizim olsun istedim,yoktu yaşarken yanımda ,diye düşledim.
Güneşim olsun; her sabah gün doğumum ,her akşam gün batımım,
yoktu yaşarken manzaram ,istedim güneşim olsun.
Aslında... düşledim uzun uzun,ne çok şeyim eksikti yaşarken
-eksiklik neydi esasen ,diye düşündüm;
İnsan bilir miydi ne eksik,niye eksik,tamamlansa -tamamlandım der miydi insan?
Umut olsun bir parça değil,tamamlanmış -düş ya ,işte düşledim dolu dolu.
İnsan, düşünü eksik düşlememeli ,diye düşündüm.
Yoktu yaşarken yanımda umut ,diye düşledim.
Fazla bir eksiğim yokmuş ,baksana,diye avutacak değilim ya, dedim kendime;
İnsan bilmez mi,eksiklik ne ,tamamlanmak ne?
Yoktu yaşarken yanımda tamamlanmak,diye düşledim.
Sınırsız her şeyi düşlemek vardı ,ama yoktu yanımda yaşarken düşlerim.
Ölüyken ,ölümü düşleyecek halim yoktu ya size.
Ben yine yaşıyormuşum gibi,düşledim!
İnsan, düşünü eksik düşlememeli ,diye düşündüm.

Meral Meri /Yaşıyorken