Karanlıkta yürüyorum...
Hayır hayır, esrik falan değilim.
Ama yalnızca gece menekşeleriyle beraber olmayı seviyorum...
Onlar ki; saksılarını benim gibi terk ettiler.
Çünkü biliyorlardı;
Sevgiyi hak edenlerin ne denli az olduğunu...
Çünkü biliyorlardı;
Tembellerdi, dağınıklardı ve düzensizlerdi onlar...
Erdemlerinden yoksun ve ahlaklarından pek uzak.
Ama ne vardı onlarda?
Çokça zayıflık, çokça kusur...
Daima kanlarını sarhoş edip,
Kendilerini devamlı güneşle sevişiyorum sayıyorlardı.
Karanlıktı, rüzgarlıydı ve arıların sesleri berraktı...
Gerçekten de hiçbir şeyle karışıp bozulmuyordu.
Evet, bu sahiden de bir geceydi...
Fakat sadece yürümeyi sevenler için.
Meral Meri /Söğüt Ağacının Gölgesinde /Gece Yürüyüşleri
17.02.20. İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder