İçinde birikmiş o ezilmişliğini elleri arasına aldı çocuk.
Önce bir süre onu seyretti, sonra küçücük parmaklarıyla okşadı ezilmişliğini...
Tıpkı çiçeklerini okşar gibiydi.
"Nefes alması gerekiyor." dedi çocuk, derin bir nefes alarak.
Sonra evden çıktı ezilmişliğiyle birlikte.
Patika bir yola saptı.
Sahil yoluna doğru hızlı adımlarla koşar gibi yürüdü.
Issız ve yassı bir görüntü birikmişti avuçlarında çocuğun.
Çocuk: "Ölümler her zaman böyle mi görünür?" dedi, ölmüşlüğünü denizin kucağına bırakarak.
Meral Meri /Mavi Masalımın Yeşil Kırıntıları / Sessizlik
03.01.21.İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder