Gecenin soğuk sessizliğinde o samimiyet kendini yüceltiyordu.
Bu dağın zirvesinde güven denizi toza dönüşürken.
Olasılık ilkesi altında ezilen insandı.
Evet, çabaları olmadan insandı.
Bu küçümsenen yok oluş şarkısı, keklik çiftliğinde yaramaz bir çocuk gibi karşımıza çıkarken...
O ilk yaz dansı henüz tarlasında çiçek açmamıştı.
Yenilginin bu zararlı lütfu, aslında güzelliğin ne olduğunu bilmiyordu.
Meral Meri /Söğüt Ağacının Gölgesinde / Dudağımın Kenarında Kalanlardan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder