Hiç kimse kendini bir başkasının ailesi olarak görmüyordu.
Herkes herkesi kendi kral ve kraliçe hayatından böyle sürüyordu.
Birini yalnızlaştırmak; masumluğa giden bu yolu böyle daraltıyordu.
Hatalar böyle sefilce yüceltiliyordu.
Ve kimse kendini duymaya tahammül bile etmiyordu.
Eğer sevgilerine güvenebilselerdi bugün; dünün- yarını olacak kadar güçlü olabilirlerdi.
Çünkü iyileşmek için birlikte öğrenmeliyiz bu sevgiyi.
Meral Meri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder