Kadın gölgesinden çekinir gibi ürktü
Salt bakışlarını çevirdi ve kendi yansımasına eğildi
Ablukaya alır gibi avuçladı gölgesini
Boyuna kendi kendine dans ediyor ,hiç durmuyordu
Sanki gökyüzünden bulutlar eteğine doluyor
Havalandıkça havalanıyordu.
Sanırsınız ki ,kadın dansa ateş olmuş gövdesini mahmuzluyor
Ulaştıkça ulaşıyordu kendine
Dalından koparılmış değildi henüz
Kimse tarafından olgunca bulunmuyordu...
Ki bu onun dışında bir şeydi,kimse bilmiyordu.
O da zaten bilmece sunmuyordu kimselere.
"Ateş!"diye inliyordu kadın.
"Su" nerede kaldı? der mi hiç? demez.
Nazlanırdı o erkeğine büsbütün.
İçinden dışa anlaşılır bir şey değildi-
Dışından da öyle.
Ama kim keşfedebilirdi ki,onu?
Onu düşlerinde yaşatan onsuzsa!
(Meral Meri)
19.07.14.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder