Bir hayal gerçek olmayı bekledi
Kızıl şaraplar döküldükçe.
Tüm ümitleri avuçlayıp avuçlayıp
Üzgün ve kederli sancılarla
"Yok olsanıza!"diyen Anna Pavlova,
Yaşamak çok bayat bir cümle size,
Taze diye onu kakalayan insanlar var.
Kardeşim!diye minnet dolu sözler
Ve sarılışları kovan,defolun! diyen elalemler var.
Daha gün bitmedi Konya'da
Akşam ve gece koyun koyuna ,uyur mu bilinmez?
Ama size ümidim var diye yazıyorum-
Buradan ümidim var diye gelmişliği "geçmiş olsun kardeşim!"
demenizden de nasıl da korkarım,bilemezsiniz!
Burada her şey pek açık diyebilir size dilim,
Ama kalbim çok başka memleketlerle hesaplaşıyor.
Kalbim ve gözüm ise
Bu memleketin insanını arıyor.
Ama o yok,sanki bu yerlere benim ayak izim karıştı diye
O kendi ayak izlerini silmiş.
Ki ben onu aradım,arıyorum.
O yok.
Bulur muyum bilmem.
Şu an tek bildiğim yalnız kalmış insanlığımızdır.
Kardeşim Ahmet,Veli,Sevgi,Kerem,Kerim,Kemal,Ayşe
Bir insan adı lazımdı ya şimdi bize!
Söylesenize o nerede?
Siz de bulunur mu diye gelmiştim de?
(Meral Meri-17.06.2014 KONYA)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder