İstemediğin kişilerle istemediğin zorunlu zamanlar gibi,
Öyle mavi bakma yüzüme!
İzin ver; senin de önüne şöyle yosma- beyaz benekli turuncu balonlar gelsin...
Hem kim bilir bu sayede şakaklarının gerilmesine de
Yaşamak diye bir şey demezsin-
Demezsin çünkü renklerini terk ettiğini anlamadan ölen o kelebeği avuçladığını bilirsin.
Tıpkı İstanbul gibi bakarsın o zaman;
Yüzün ,bakışın derinleşir,
Parmak uçların tutunur bir mezara...
Selam dersin ...
Ne haber?
Öyle mavi mavi, bakma yüzüme!
Bugün çokça yürüdüm,
Çokça martı oldum,
Çokça utandım,
Çokça dayadım sırtımı duvara...
Bugün -ölü bir kelebek buldum;
Avuçladım ve öptüm,
Bir martı doyurdum,
Bolca gerildim...
Sonra yenildim bugün,
Öyle işte- sıradan bir gündü; dikilip mıhlandığım cumartesi.
Sırtımdaki yük-
Başındaki ağrı ...
Gözümdeki denizle ...
Gelip geçenleri hiç izlemeden ama orada tam o kısımda kımıldamaksızın bir fenerdim ben...
Meral Meri/ Deniz Fenerine Yolculuk/ Ben Ve Seninle
13.10.18.İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder