Kendini bütün bir pasta olarak sunarsan, oyundan atılırsın.
Çünkü insanlar gerçekleri saydam görüntüleriyle görmekten değil,
Onları karanlık bir gecede yükselen ve değişimlerini hiç çekinmeden sunan ay'ın biçimlerini talep ederler.
Ve bunun adına da yaşamın kuralları derler...
Bir diğer deyişle ise kazanmaktır adı.
Ama bana sorarsanız beş veya on yılda bir denk gelen gerçek kişilere...
Pastayı bilmem ama, birileri çıkıp "bu gezegen için her gün doğan bir güneş de var ama" demeyi bilmeli insan, diye düşünmeyi...
Ve onu bizzat uygulamayı seviyorum.
Çünkü yüz yıl yaşayacakmış gibi değil, ya da gereksiz kural ve sınırlarla yaşamın bir oyundan çok daha fazlasını hak ettiğine inanıyorum.
Çünkü kazanmak ya da kaybetmek gibi saçmalıklara zaman harcamayı reddediyorum.
Öte yandan da şöyle düşünüyorum: Evet, ben bir bütün olarak değil, parça parça bir araya gelen ve büyüyen bir kişiyim, bu doğru.
Fakat öte yandan da çelişkiye inanan biriyim.
Kısacası; sen yapabiliyorsan- herkes yapabilir...
Yani hayat kısa ve ben bugün yine güneşliyim.
Yaşasın çelişki ve yaşasın güneş!
Meral Meri / Mavi Masalımın Yeşil Kırıntıları /Güneş
08. 04.20.İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder