Bana bir şeyler anlat küçük kır çiçeğim!
Huzurunu kaçıran o yılanlardan bahset.
Geçen kış annen sana ninniler söylerken;
Bu bahar nasıl öldürüldüğünden bahset.
"Hiç ölüler konuşur mu a, akıllım?" demeyesin sakın.
Selâlar kadar ezanlar da yaşar dünyada...
Ah sevgili, küçük kır çiçeğim...
Orada yalnızlığın duruyor, biliyorum.
Yalnızlık insanı alt eder, biliyorum.
Damgalarlar seni, işlerine gelmeyince sana şizofren bile derler.
Sonra bir köşeye çekilirsin, o büktüğün boynunla kalırsın.
Sanırsın ki; mağlup oldun sen.
Biri çıkar ve der ki: "Bu türkümü, tüm yalnızlara armağan ediyorum."
Sen yeter ki; ona bir şeyler anlat.
Yoo, sakın korkma e mi?
O seni- senin bilginle avlamaz...
Onu ancak insanları kandıran o içlerindeki hayvanlar yapar!
Uyu tatlı kır çiçeğim, uyu!
Sakın korkma...
Ve ağlama e mi?
Meral Meri /Söğüt Ağacının Gölgesinde /Suç Duyurusu
07.07.20.İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder