Eğer şimdi ben konuşsaydım bütün kalbi hürriyetimle...
Ama o derece de esirliğimin zekasıyla;
Herkes tutup beni alkışlardı bu ayrılığın karşısında.
Onlara ortada bir savaş yok, deseydim...
Veya bir barış da göremedim, deseydim.
Ama zincirlerim var işte, tam burada duruyor; kalp tartımı gibi, deseydim.
Mezarların korunmaya ihtiyacı yoktur, mumyalar zaten çıplaktır, tarih ise bir efsane gibi...
Acı içinde kıvranan yapraklardan ibarettir, deseydim.
Herkes yine kendi bildiğini okurdu eminim.
Öyleyse; çenemi, elimi, kulağımı, gözümü, kalbimi, ruhumu ve beynimi yoramam.
Ben ki, bütün değilim bu maskaralar dehlizinde.
Ben ki; yalnız, çıplak, köksüz bir kalp tartımı şurada kıvranan.
Meral Meri/ Eski Yel Değirmeninden Notlar / Kalp Tartımı
12.04.21.İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder