Bizi kalbimiz ve aklımız değil, başkalarının tutsaklığı yönetiyordu.
Bu yüzden tekdüzeliği benimsiyorduk.
Bu nedenle diğerleri bizim her zaman düşmanımızdı.
Onun için dışarıya çıkmanın yeni dünya keşfi olduğunu ve oranın cennet olduğunu iddia ediyorduk.
Bu yüzden hep aynı tür içinde yaşarken bile esasen kendimize dahi yabancılaşıyorduk.
Değer kaybımızı ölçmek isteyenler bile bizi bölüyordu.
Çünkü biz insanoğlu olarak bir şeye tabi olmalıyız.
Dolayısıyla iç içe geçmeyen şeyleri göremiyorduk.
Çünkü onlara göre bu zaten mümkün değildir; ya artı ya da eksi olmak zorundayızdır.
Eşitliği bir renkten, bir ses olarak bilmemiz istenir ve bu beklenir ve bu yapılmalıdır.
Aksi halde ne olacağı bellidir. Bunun içindir ki; yeni kuşaklar masumdur... Onlara orta çağ muamelesi yapamayız.
Meral Meri/ Eski Yel Değirmeninden Notlar / Hep Aynı Tür Kitaplar
06.04.21.İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder