Etrafımız ihanetle, öfkeyle, açgözlülükle, o yetimlikle çevriliyken, insanın saf gözyaşları geldiğinde,
sahip olduğumuz tek şeyin gönlümüzdeki engin sevgi olduğunu biliyorduk ve ona sımsıkı sarıldık.
Ve olmamız gereken yerdeydik.
Yalnız bırakılacak kadar cesur, gelişmeye ve sevgiye en uygun olan insan, yaratılışını hatırlamalıdır.
Meral Meri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder