Derler ki: "Seven sevdiğine benzemelidir." Bu kaçınılmaz birikimler güzel olduğu kadar kötüdür de.
İki kişinin yan yana gelmesi birbirine benzemekten ibaretse eğer, ki genellikle bu olmak zorundaydı.
Bu gibi şeylerin tek vücut bulma halini kim temsil edecekti?
Bir süre her ikisi de, daha sonra tartışmalar, kaybolmuşluklar, boğulmalar takip etmeyecek miydi? Birini sevmek demek neden diğerine benzemekti?
Bunun ortası diye bir şey neden söz konusu değildi? Her iki insanın bir uçurumda nefes alması kabul edilebilir bir şey değildi.
Öyleyse bu anlamsız çabanın anlamı neydi?
Kalıplaşmış kuralların dışında bir hayat vardır, belki de cesaret edemediğiniz gerçek bir hayat sadece orada gizlidir.
Gidip çıkartmak işleri bozuyorsa eğer, ki genellikle bu böyle olmuştur.
O zaman bireyin anlamı nedir? Farkında olmadan o kişi olmak, veya farkında olarak, veya bir alışkanlık neticesinde var olmak. Bu siz misiniz?
Bu esinlenme bir süre için kabul edilecek bir olgu olsa da bireyin kendini keşfetmesi
ve tamamlanması değildir. Bu sevgi olması için, saygı olması için, bireylerin anlayışının genişlemesi şarttır.
Aksi halde etrafımızda ikizler görür ve böyle bir şeyi aşk zannedebiliriz.
Ama aşk bu tanımdan daha yüce bir duygudur.
Meral Meri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder