Senin de benim gibi, bir sürü ölmüş,
Yılgın ;soluk sarı saatlerin vardır.
İçinden alınmış ceviz tadın da vardır.
Yanılıyor muyum,emin miyim, yoksa?
Zaten tomurcuklar da ölmek için filizleniyordu.
Gün de kıyısını topluyordu; telaşla topuzların ucundan.
Ucuz değildi verdiğin yaşam.
Yanılıyor muyum,emin miyim, yoksa?
Körkütük aşıktı o aşk ve leylak kokuları birbirine.
Masum beyaz güvercinler de artık Fizana, uçuyordu.
Ve kanatlarından düşen maviydi,o umuttu çimenlerin sarısına.
Yanılıyor muyum,emin miyim, yoksa?
İşte köknar ağaçları;onlar da kışı uğurluyordu Türkiye'den İsviçre'ye.
Ortalık şimdi bahar kokuyordu,aydınlık bir narın içinde,o kırmızı.
Sarılar ölüyor mudu ,yoksa kaçıyor muydu,bilinmez.
Ama sevgilim;senle ben eşitçe seviyorduk ya birbirimizi.
Zaten tomurcuklar da yaşamak için yaşardı.
Yanılıyor muyum,emin miyim, yoksa?
(Meral Meri)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder