Anna Pavlova -Meral Meri

Anna Pavlova
-

Kelebekler ölüyor bu kentte
Bu kara şatolu kalp,
Soğuk odalarda uyuya kalmış.
Polonya'lı bir kız
Parlak ,cilalı tahtalara
Ayak uçlarıyla dokunuyor,dökülüyordu sanatı.
Kiminin parmak uçları güçlüydü,
Kimininde ayak uçları.
Leningrad'ın sisli sokaklarında
Anna Pavlova yürüyordu.
Ben onu izliyordum,
Onun devasa dansıyla büyüleniyor,
Ruhum rezil bir hüzünleşme yaşıyordu.
Acaba ölmüşmüydüm ?
Burgonya Dük'ü mezarından kalkıpta
Locasından Anna Pavlova'yı izliyordu?
O ölüm uykularında değilmiydi?
Anna Pavlova ,evet o ölümsüz ruh.
Ben ölmüştüm,
Onun şatosunda rüya görüyordum.
Ölüm ve dans büyüsü ile,
Kuğular cennete gidiyordu;
Masum kuğular cenneti değiştiriyordu.
Karanlıkta kalmış tüm  ruhlar,
acılarından arınmıştı artık.
Ilık rüzgar derin uykuları sever
Anna Pavlova'da dansı seviyordu,
O  dans ettikçe gevşiyor,
Türlü rüyalara çıplaklaşıyorduk.
Kim bilir belki kimsesizliğimizi hatırlıyorduk...
Bu his için,
İçiniz yanabilir!
Yalnızlık sizi daha bir yalnız da bırakabilir...
Kesinlikle geçmişe gün batımı gibi bakarsınız
Kış mevsimi dokunur gözlerinizin pınarlarına
Bir anda buzullaşabilirsiniz
Ama korkmayınız !
Gözpınarlarınız yaza teslim olacaktır,
Tıpkı Anna Pavlova'ya yürümek gibi
Endişesizce ,
Ölüme melodileşerek ,yol almak gibi
Huzura ereceğiz...

Meral Meri