Kimse değerimi bilmiyor;
Kuşları uzaktan sevip- yakından doyurur gibi
Sevilmek istemiştim.
Çalar saatsiz sabahlara uyanırken...
Geceleyin de yalnıca bir fener yakmak istemiştim...
Söndürülmek değil.
Mesela ben hayatı ciddiye değil,
Doğallığa alırım...
Vesairelere değil,
Falanlara -filanlara bakarım;
Çünkü benim için insanlık "naif" denilecek kadar halktır;
kusurlarıyla yaşayabilen, yaşatabilen öyle bir halk.
Burnu havada, yalancı ,düzenbaz...
"Herkes artık böyle be" denilen dinamitlere değil.
Ve ben diyorum ki; kimse değerimizi bilmiyor demek...
Şimdilerin modası değil, içtenliğidir.
Evet beyan ediyorum; kuşları sevip- doyurduğum gibi
sevilmek istiyorum...
Sarı çingene kanatlarımla uçarken
Alabildiğine de arkama yaslanarak
"Evet, tarzım bu" demek istiyorum...
Ki bu zaten.
Meral Meri / Karıncaların Devri Bitti Şimdi Kuşlar Uçuyor
21.11.18.İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder