Barınacak bir yer bulmam gerekiyordu...
Belki de sarmaşıkların arasında yaşamalıydım artık;
Güneşin son demleri tenimi okşamalı,
Ve saçlarımı örmeliydi,
Yere bir saç telim düşse...
Alıp onu öpmeliydi.
Artık beni savuran şeyin adı o fırtına değil,
o rüzgar olmalıydı, diyebilmeliydim ona.
Ve böylelikle gizli bahçemi açığa çıkartabilirdim...
Sevgiye, saygıya ve hürmete aşıklar gibi.
Karpuz çekirdeklerimi ekebilirdim hemen oracıkta o an o tarlaya.
Merhaba sana, merhaba beni sarıp sarmalayan kişi.
Merhaba sana, merhaba canıma can olan kişi.
Merhaba sana, merhaba senin yaşamına ortak olan tüm güzelliklerine-
Ve hüzünlerine kocaman bir merhaba, diyebilmeliydim...
Yeniden doğmaya cesaretim olduğunda.
Meral Meri /Söğüt Ağacının Gölgesinde / Merhaba
12.08.20.İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder