Bazı şeyler için üzülmek çok yersizdir Muallâ.
İnsan bilmez; hayır ve şer arasındaki o sırrı.
Dünya şu anda bir kalp krizi geçirirken...
İnsanların çoğu şimdilerde ateşe körük tutuyor Muallâ.
İnsanoğlu çoğunlukla bunu yapıyor işte.
Buna seninle vaktiyle defalarca şahit olduk.
Bu yüzden zerre kadar üzüldüğüm yok benim.
Sen de üzülme boş yere.
Hem biliyor musun?
Boşluk diye bir sır var bu dünyada...
Sen hiç boşlukta kaldın mı Muallâ?
Geçenlerde bizim terzi Nafiz'e sordumdu bunu...
O da tombul suratıyla aval aval suratıma bakmıştı.
"Ona öfkeden deli olduğum zamanlarda ben..."diyecek oldum da,
Sonra boş ver dedim, ne anlar Nafiz; onun bildiği sökükleri onarmaktır sadece, dedim.
Ya da yeni şeylere ölçü vermek ve kesmek ve dikmek.
Gene de bir şeylere şekil verişi beni etkiliyordu Muallâ.
Bazen etkilenmek de iyidir biliyor musun?
Ama iyi yönde olan şeylerden elbette.
Sen de zamanında benden böyle etkilenmiştin değil mi?
Yoksa, yoksa boşlukta salınan bir yüreciğin mi vardı?
İnsanlar her şey gibi; bazen aşkı da sevgiyi de dostluğu da çoğu şeyle karıştırmayı pek sever Muallâ.
Sıralamayı bile iyi ve yerli yerinde yapmaktan da çoğu zaman acizdirler.
Sen sakın böyle şeyler yapma e mi?
Çünkü ben sevmem öyle şeyleri.
Bir karışıklığı yaşamak- yaşamak değildir Muallâ.
O olsa olsa, sadece bir eziyettir insana.
Ona da yaşamak değil, işkence derler.
Ben vaktiyle onu da çok yaşadım biliyor musun?
Ama artık her yerime ağır gelir Muallâ.
Sen iyi bir kız gibi, yaşa bu dünyada e mi?
Çünkü dünyanın iyi şeylere ihtiyacı var.
Hoş, bazen bunun tam tersini düşündüğümü de inkâr edecek değilim senden.
Ama gene de ben daima iyilikten yanayım Muallâ.
Umut işte...
Meral Meri /Söğüt Ağacının Gölgesinde / Üçüncü Gün Şiiri (VI)
22.03.20.İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder