Kendi dünya'mdan geçip gitmek istesem,
aslın da,bir defasında bunu başarmıştım..
Annemin kilitli oda diye adlandırdığı,
o gizemli oda'ya gizlice girdiğim de,
bunu yapmıştım..
Ne vardı o ,oda'da?
Kendi dünya'mdan geçip gitmek vardı..
Bilinmeyene doğru yürümek gibi
ulaşmak,ulaştırılmak gibiydi,
sanırsın ki,zaman
altımdan geçen bir nehir yatağı
en azından ben öyle hissetmiştim..
Işıklı bir bahçeye geçer gibi
bu evrenin merkezi ;
Ayrı bir boyutta beni bulmak gibiydi..
Sonra ne mi,oldu?
Sırtımı her hangi bir maddeye,
ya da,nesneye yaslarmışcasına,
olabildiğince içime huzuru
Nar, taneleri kadar alabilmenin hazzını duyumsuyordum.
A...! Evet hüzünlerim de,dağılıyordu...
Şimdi yine mutsuzum!
Hayali,hayal ediyorum..
Başka değişle
kendi dünya'ma gidiyorum..
Bu basit metafizik kurallarının,
aykırı halleri gibi gözükebilir..
Kimin umrunda ki,bu?
Hiçlik içinden geçmek,
dahası var oluşu teslimiyete çevirmek
keza delirmek belki,
hepsi kimin umrunda?
Alabildiğim ,bulabildiğim sadece,
basit bir ön sezgi eşliğin de,
ışık tozunun için de,
o huzuru elde etmek..
Ben bunu yapabilmek için ,
Kendi dünya'mı zorluyorum,
geçip gitmek o huzur tanelerine doğru...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder