Ayaklarım gelişigüzel ilerliyordu;
Ölçüsüz ve biçimsiz olarak.
Oysa dışarıya çıktığım ilk gündür bugün...
Sanki Edirne'den günebakan bir çitlembiktim;
Ölesiye ışığa bağlı, sessizliğin içinde aklını besleyip büyüten.
Ama yine de ayaklarım gelişigüzel ilerliyordu...
Neden, neden bu oluyordu- ya da boğuluyordu sürekli?
Evet bulmuştum- buluşunca onunla;
Çünkü kırlarda yetişen çiğdemlerden biriydim ben de
Sağduyuları sorgulayıp duran-
Hem durmak demişken, işte canımı ilk bu acıtmıştı...
Ölçüsüz ve biçimsiz olarak dahi duramazdım.
Ben de ilan ettim;
Ayaklarım gelişigüzel ilerlerken-
Kendime teşekkür ettiğim ilk gündür bugün diyerek...
Edirne'den şöyle bir günebaktım
Ve merhaba dedim kendime, hem de renklerime hiç aldırış etmeden...
Ölçüsüz ve biçimsiz olarak, yoluma devam ettim.
İşte bu dışarıya hakikaten çıktığım ilk gündür diyerek...
Kendimi -kendime sevgiyle ilan ettim!
Meral Meri / Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim / Günebakan Renkler
21.06.19.İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder