Meral Meri / Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim /Karanlığın Bekçileri

Yazıktı o ağaçlara, dedim onların dilinden;
İhanetti esasen.
Ve dahi köklerine zehir bulaştırmışlardı.
Kızgın güneşin alnında seyreden...
Genellikle de düşen,
Hiçbir anlam teşkil etmeyen...
O resmi evrakların altüst dünyasıda
Kim bulmazdı ki kendini...
Şu gün batımlarında- bu doğumlar arasında yitip giderken?
Ama nasıl bir gidiştir o öyle;
Ne bir öfke,
Ne bir çığlık,
Ne bir ses,
Ne de aptalca sarışın bir sabır.
Renklerini iade etti güneşe:
Al,dedi. Al,lanet olsun!
Al da bir an önce git başımdan!
Mutsuzluğa da ihtiyaç duyulur muymuş, demeyin a, dostlar;
Canlılığı anlatan ,ölümü anlatan, ihaneti anlatan...
Haksızlığı anlatan, onursuzluğu anlatan.
Ve dahi inandığınız tüm değerleri -değersizliğe dönüştürenleri
Ancak mutsuzlukla anlatabilirdi ağaçlar-
Ormanlarını gömerken özlerine...
Hem de yeşermek gibi herhangi bir gayeleri olmadan.

Meral Meri / Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim /Karanlığın Bekçileri

22.07.19.İst.


Artist:Jeanie Tomanek