İstanbul, tıpkı kaldırımları gibi davranır size...
Kim demiş o kaldırımlar düşkünler evidir diye?
Onlar ki; ölümün bir çift yalnız ayakkabısıdır ıssız bir köşede.
Hatırlatır bize yoksulluğunu ve çıplaklığını...
Ararken gözleriniz bir tesbih ağacını...
Aç kedi anneyi ve köpek babayı...
Doyurur yine de bu kaldırımlar masumca.
Kötülük de ondadır iyilik de.
İstanbul, tıpkı kaldırımları gibi davranır size;
Ne zaman ineceğiniz ne zaman çıkacağınız belirsizdir.
Ancak hız konusunda üstüne tanımam...
Kalabalık da ondadır yalnızlık da.
Meral Meri /Söğüt Ağacının Gölgesinde / Kaldırımlar
21.05.20.İst.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder