Ölümün Rengi Eflatun

-
Bir güneş doğdu üzerime,
gözlerim ayrımsadı
renklerii,
kar çiçeklerine, dokundu
çıplak buz bedenim..
eflatunmuş ölümün rengi,
meğer Zambaklar yolcu..
...
Uzaklaştıkça mavilikler
kelebekleşir,
gam-ı keder
ne gözlerim isyan bayrağı çeker,
nede, fırtınam inler!
Bilmezlermi ki,
içimden bir Nazım,geçer?
Ölümün rengi eflatun imiş;
derdi beyaz ,şarap gibi
göz kapaklarıma inmiş..
...
Maviydi,gözleri, cam gibi;
ayna gibi parıldayan
aşk idi aşk
Nazım, gibi aşk..
...
Varsın ölümün rengi
büsbütün eflatunlaşsın.
Benim yolumda,
hanım'da
o masmavi gözlere ulaşsın.
Nazım ,Nazım aşkı bu,
varsın oda şiire bulansın..!

____Şair Meral&Meri___(Nazım Hikmet'e dair)
/28/02/2012/ —